Zlin-50

Historia konstrukcji

Jesienią 1973 roku postanowiono w fabryce Moravan Otrokovice zbudować nowy samolot akrobacyjny. Grupa konstruktorów kierowana przez Jana Mikulę przystąpiła do prac nad projektem Zlin Z-50. Obecnie często na samolot ten mówi się "pięćdziesiątka". W trakcie realizacji projektu korzystano z programów komputerowych w celu poprawienia własności aerodynamicznych samolotu. Głównym problemem było dobranie odpowiedniego silnika. Wynikało to z tego, że w Czechach nie były produkowane silniki o odpowiednich parametrach. Dlatego tez sięgnięto po silnik zagraniczny. Wybór padł na amerykański silnik Lycoming AIO-540 D4B5 o mocy 260KM (191 kW) i trójpłatowe śmigło firmy Hartzell.

Kolejnym celem była maksymalna redukcja masy płatowca. W tym celu zastosowano mocowanie skrzydeł bezpośrednio do ramy kadłuba co charakteryzuje się małą masą i dużą żywotnością. Podwozie zostało wykonane z tytanu a kadłub jest z cienkiej blachy i kryty płótnem.

Zbiornik paliwa mieści zaledwie 60 litrów paliwa co jest jednak wystarczające na wykonanie akrobacji. W celu dokonania dłuższego lotu należy zamontować dodatkowe zbiorniki paliwa montowane na końcówkach skrzydeł.

Pierwszy lot odbył się 18 lipca 1975 roku. Próby w locie wykazały że wszystkie założenia zostały spełnione i samolot wszedł do produkcji. Wersja podstawowa samolotu nosiła nazwę Zlin Z-50L. Samolot ten został dopuszczony przez FAR do wykonywania akrobacji w zakresie przeciążeń +9G do -6G.

W 1981 roku zainstalowano w Z-50 nowy mocniejszy silnik Textron Lycoming AEIO-540 L1B5D o mocy 300KM. Wersję tę oznaczono Zlin Z-50LS. Wersja ta została dopuszczona do akrobacji w zakresie przeciążeń +8G do -6G.
W 1991 zmodyfikowano kształt skrzydeł, zamontowano dodatkowe zbiorniki paliwa oraz mocną wytwornice dymu dzięki czemu powstała wersja Z-50 LX. Cztery samoloty tej wersji używane są przez ekipę Red Bulla "Flying Bulls Aerobatics Team".

Opis konstrukcji

Konstrukcja: metalowa, półskorupowa, kadłub wykonany ze stali pokryty lekkimi stopami i tkaniną
skrzydła wykonane z kompozytów węglowych pokrytych włóknem szklanym; podwozie stałe z kółkiem tylnym.